Twee kunnen meer dan één. Dat is een beetje het uitgangspunt in Army of Two. Deze keer red je de wereld namelijk niet alleen, maar doe je dat met een maatje.
Eigenlijk hoeft de wereld deze keer niet echt gered te worden. Het verhaal loopt iets anders. Nu is het verhaal in Army of Two niet heel denderend, maar toch vermakelijk. In den beginne maak je kennis met Tyson Rios en Elliot Salem. Ze zijn in dienst van het Amerikaanse leger tot ze een aanbieding krijgen van SSC (Security & Strategy Corp). Dit particuliere bedrijf doet nogal veel missies voor de Amerikanen in Irak en andere gevaarlijke plaatsen op de planeet. Salem en Rios worden gevraagd voor wat missies tegen een hele goede betaling. Hetzelfde werk voor meer geld, daar zeggen ze natuurlijk geen nee tegen. Maar na een paar jaar dik verdiend te hebben, worden de twee op steeds vreemdere missies gestuurd. Tijdens de missies lopen de twee ook steeds vaker tegen vreemde dingen aan. Ze ruiken al snel onraad en gaan zelf op onderzoek uit. Waar ze achter komen zal ik niet vertellen, dat moet je zelf maar uitzoeken.
Zoals de naam al verklapt, doe je missies met twee man die normaal gesproken door een heel peloton uitgevoerd zouden moeten worden. Eenmaal op het slagveld sta je dan ook doorgaans tegen complete legers. Zaak dus om goed tactisch te werk te gaan. Om dit toegankelijk te houden heeft EA iets moois bedacht, aggro. Het werkt zo: degene die de meeste kogels afvuurt met het grootste wapen trekt alle aandacht van de
tegenstanders. Zij vinden dat deze man het gevaarlijkst is voor hun leven en richten dus al hun wapens op hem. Dit wordt weergegeven door een rode gloed om de speler met de meeste aggro. De andere speler wordt dan bijna transparant en kan zich vrijwel ongezien om de vijanden heen bewegen om ze zo in hun zij of rug aan te vallen. In de game werkt het prima, maar veel tactischer dan dat zal het ook niet worden. Door dit systeem had ik af en toe een probleempje met ammo. Als ik zelf de aggro op me nam was ik vrij snel door mijn kogels heen, wat er dus voor zorgde dat ik geen aggro meer had en mijn teamgenoot gezien werd. Een oplossing hiervoor is je computergestuurde teamgenoot standaard de aggro op zich te laten nemen. Hij heeft namelijk oneindig veel kogels. Daarnaast zijn er nog veel meer dingen die je met twee man moet doen om verder te komen. Een co-op snipe bijvoorbeeld. Beide mannen pakken dan hun sniper rifle om daarmee twee guards tegelijkertijd uit te schakelen zodat er geen alarm af gaat. Of ze gebruiken het om boobytraps onschadelijk te maken. Ook kom je vaak genoeg obstakels tegen waar je niet alleen langs kunt komen. Met de hulp van je vriendje kom je daar wel voorbij. Lig je bijna dood te bloeden, dan heb je de hulp van je vriend pas echt nodig. Hij sleept je dan naar een ‘veilige’ plaats om je daar weer op te lappen. Tijdens het slepen kun jij de vijanden nog van jullie af houden. Je mag dan wel dood liggen te bloeden, maar schieten kan je nog steeds. Je maat verwacht natuurlijk wel dat jij hetzelfde voor hem doet als hij neergaat.
EA heeft dus alles op alles gezet om Army of Two ook echt een spel te maken waarbij twee man nodig is. Dat je het eigenlijk met twee levende personen moet spelen, komt goed naar voren in de game. Hoewel de kunstmatige intelligentie van je computergestuurde maat zeker niet slecht is, is het verre van precies. Je hebt vier commando’s die je met de d-pad bestuurt. Elk van die commando’s is zowel defensief als offensief in te stellen. Je kunt je maat bijvoorbeeld het order geven om vooruit te lopen of om al schietend vooruit te lopen. Hetzelfde geldt met achter cover zitten. Hij kan simpel achter cover zitten, of al zijn magazijnen leeg knallen op alles wat beweegt. Helaas kan je zelf nooit aangeven op wie hij moet schieten of waar hij naartoe moet lopen. Dat regelt de CPU voor je. Lig je onder vuur door één vervelend ventje, dan kan de game nogal frustrerend worden als de CPU heeft bepaald dat je teamgenoot beter de andere richting uit kan lopen of jouw tegenstander beter niet onder vuur kan nemen. Speel je de game met iemand van vlees en bloed, dan is dit probleem verholpen. Vraag je maat lief of hij je even wil helpen en misschien doet hij dat dan ook nog.
De AI van de tegenstanders is niet meer dan normaal te noemen. Ze doen wat ze moeten doen, wat neerkomt op heel veel schieten als het goed gaat en wegrennen of cover zoeken als het slecht gaat. Veel meer doen ze niet. Een beetje saai misschien, maar gelukkig wordt deze saaiheid compleet verholpen door het verschil in missies. Sta je het ene moment nog te zandhappen in Irak, zo sta je het andere moment tussen de straaljagers op een vliegdekschip of vaar je met je hovercraft over rivieren ergens in de rimboe. En alles oogt grafisch zeer goed. Natuurlijk ogen de twee hoofdfiguren uit de game ook prima. Ze komen steeds ruiger over naarmate de game vordert.
Dit komt vooral doordat hun armor en wapenarsenaal steeds bruter wordt. Met elke missie verdien je geld. Dat geld kun je in wapens en armor steken. De wapens zijn allemaal gigantisch uit te breiden met verschillende gevolgen. Koop je een groot machinegeweer en zet je daar een andere loop op en pimp je het ding met wat goud, dan zal de aggro-meter wat sneller vollopen als jij de trekker overhaalt. Koop je daarentegen een submachinegun en zet je daar de grootste silencer op die je maar kunt vinden, dan zal de vijand amper door hebben dat je aan het schieten bent en daardoor zul je ook bijna geen aggro krijgen. Door je wapens goed in te kopen kun je dus de taken van beide mannen indelen. Wat wel minder is, is het feit dat je alleen spullen voor jezelf kunt kopen. Je hebt geen enkele invloed op de inkopen van je teamgenoot. Hierdoor kunnen er nog wel eens problemen voorkomen met het verdelen van de taken en de aggro. Cijfer: 8,4
